بررسی مسابقات معماری در طول تاریخ و تاثیراتشان بر تاریخ معماری

در این سال‌ها مسابقاتی را می‌بینیم که بستری را برای عرضه اندیشه‌های نو و تقابلشان با اندیشه‌های گذشته معماری فراهم کرده‌اند، مسابقاتی همچون مسابقه‌ی طراحی ساختمان نمایشگاه بین المللی انگلستان در سال ۱۸۵۰م، که جوزف پاکستون۱ با طرح «قصر بلورین»۲ تحولی در عرصه کاربرد فلز و شیشه در ساختمان ایجاد کرد(تصویرـ۲) و همینطور اولین مسابقه مهم بین المللی معماری در قرن بیستم، مسابقه‌ی طراحی ساختمان روزنامة شیکاگو تریبون۳ ، که در آن برونو تاوت۴ و چند معمار نوگرای دیگر آثار متفاوتی ارائه دادند(تصویرـ۳) با اینکه ایده‌هایشان در رقابت با سنت‌گرایان راه به جایی نبرد و در نهایت طرح جان مید هاولز ۵ و ریموند هود ۶سنت‌گرا در این مسابقه برگزیده شد، اما این معماران نوگرا توانستند افکار خود را به جهانیان عرضه کنند. اینها از جمله مسابقاتی هستند که بستری را برای عرضه معماری نئوگوتیک انگلستان در قرن نوزدهم و شکل گیری مدرنیسم در قرن بیستم فراهم کردند. این روند در مسابقه طراحی ساختمان کاخ مجمع اتفاق ملل در ۱۹۲۷م. به اوج خود رسید؛ رقابتی که در آن معماری مدرن برای اولین بار در یک صحنه بین المللی در مقابل معماری نئوکلاسیک آکادمی قرار گرفت. در این رقابت باز هم معماران نوگرایی همچون لوکوربوزیه شرکت کردند و آثار خود را در میان انبوه آثار نئوکلاسیک ارائه دادند. (تصویرـ۵) اگرچه این رقابت نیز درنهایت با شکست لوکوربوزیه۷ و دیگر معماران نوگرا همراه بود(تصویرـ۶)، اما می‌توان آن را نقطه‌ی عطفی در تاریخ معماری مدرن و زمینه‌ای برای آشنایی عموم با معماری نوین و چنین یکی از عوامل پیدایش اتحادیه‌ی معماران معاصر دانست.